Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to be fast

  • 1 ieiunium

    fast, abstinence, hunger / leanness, thinness.

    Latin-English dictionary of medieval > ieiunium

  • 2 teneo

    tĕnĕo, tĕnŭi, tentum, 2 ( perf. subj. tetinerim, Pac. ap. Non. 178, 15:

    tetinerit,

    Att. ib. 178, 12:

    tetinisse,

    Pac. ib. 178, 11; fut. perf. tetinero, acc. to Fest. p. 252 Müll. Another collat. form of the perf. tenivi, acc. to Charis. p. 220 P.; Diom. pp. 363 and 369 ib.), v. a. and n. [root ten-, tan-; Gr. tanumai, teinô; Sanscr. tanomi, to stretch, spread; this root appears in many derived meanings; cf. Lat.: tendo, tenuis, tener, tenor, tenus].
    I.
    Act., to hold, keep, have in the hand, in the mouth, etc.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: Eu. Porrige bracchium, prehende: jam tenes? Cha. Teneo. Eu. Tene, Plaut. Merc. 5, 2, 42; cf.

    argentum,

    id. Pers. 3, 3, 9:

    cum pyxidem teneret in manu,

    Cic. Cael. 26, 63;

    for which: aliquid manu,

    Quint. 10, 7, 31; Ov. M. 11, 560; id. A. A. 1, 320; Hor. Ep. 1, 19, 34:

    aliquid dextrā,

    Ov. F. 1, 99:

    digitis,

    id. ib. 2, 102; id. M. 9, 86; 9, 522:

    lacertis,

    id. ib. 2, 100 al.:

    radicem ore,

    Cic. Div. 2, 68, 141:

    cibum ore,

    Phaedr. 1, 4, 6;

    for which: decoctum diu in ore,

    Plin. 25, 13, 105, § 166:

    aliquem in sinu,

    Ov. H. 3, 114;

    for which: aliquem sinu,

    id. ib. 13, 157:

    flabellulum,

    Ter. Eun. 3, 5, 50:

    facem,

    Verg. A. 6, 224:

    telum,

    Liv. 2, 19. — Prov.: manu tenere aliquid, to seize, grasp, or comprehend a thing which is palpable or evident: aliter leges, aliter philosophi tollunt astutias: leges, quātenus manu tenere possunt;

    philosophi, quātenus ratione et intellegentiā,

    Cic. Off. 3, 17, 68; cf.:

    cum res non conjecturā, sed oculis ac manibus teneretur,

    id. Clu. 7, 20. —
    2.
    In partic.
    a.
    With the accessory idea of possession, to hold, i. e. to be master of, have in one ' s power, possess, etc. (syn.:

    possideo, habeo): multa hereditatibus, multa emptionibus, multa dotibus tenebantur sine injuriā,

    Cic. Off. 2, 23, 81:

    quae tenuit dives Achaemenes,

    Hor. C. 2, 12, 21:

    Evander qui multis ante tempestatibus tenuerat loca,

    Liv. 1, 5:

    provinciam a praedonibus liberam,

    Cic. Imp. Pomp. 11, 32:

    colles praesidiis,

    Caes. B. C. 3, 43:

    Formiarum moenia et Lirim,

    Hor. C. 3, 17, 8:

    tenente Caesare terras,

    id. ib. 3, 14, 15:

    rem publicam,

    Cic. Mur. 39, 83; id. Sest. 19, 44:

    summam imperii,

    Caes. B. G. 3, 22:

    equitum centurias,

    Cic. Fam. 11, 16, 3:

    alterum cornu,

    to command, Nep. Pelop. 4, 3:

    provincias aliaque omnia,

    Sall. C. 39, 2: scenam, to have sole possession of. [p. 1854] rule over, Suet. Tit. 7. —

    Of the possession of the object of affection: te tenet,

    Tib. 1, 6, 35; 2, 6, 52; Verg. E. 1, 32; Ov. H. 2, 103 Ruhnk.; 15, 88; id. Am. 3, 7, 3; Phaedr. 2, 2, 4.—In colloq. lang., teneo te, I have you once more, of again seeing the beloved person:

    teneone te, Antiphila, maxime animo exoptata meo?

    Ter. Heaut. 2, 4, 27 Ruhnk.; Sen. Ben. 7, 4; Ov. H. 18, 183; cf.:

    et comitem Aenean juxta natumque tenebat Ingrediens,

    Verg. A. 8, 308.—Also like our I have you (fast, bound, etc.):

    teneo te, inquam, nam ista Academiae est propria sententia,

    Cic. Ac. 2, 48, 148; id. Quint. 20, 63.— Absol.: qui tenent (sc. rem publicam), who are in possession of the State, of public affairs:

    qui tenent, qui potiuntur,

    Cic. Att. 7, 12, 3; 2, 18, 1. —
    b.
    With the accessory idea of firmness, persistence, to hold fast, occupy; to watch, guard, defend; to maintain, retain a thing:

    legio locum non tenuit atque in proximum collem se recepit,

    Caes. B. C. 1, 44:

    montes teneri,

    id. B. G. 3, 2:

    haec noctu firmis praesidiis tenebantur,

    id. ib. 7, 69:

    Capitolia celsa tenebat,

    Verg. A. 8, 653:

    quo teneam Protea nodo?

    Hor. Ep. 1, 1, 90:

    te neque intra Claustra tenebo,

    id. C. 3, 11, 44; cf.:

    in manicis et Compedibus saevo te sub custode tenebo,

    id. Ep. 1, 16, 77: laqueis (se) sensit teneri... fugam frustra tentabat;

    at illam Lenta tenet radix exsultantemque coërcet,

    Ov. M. 11, 74 sq.; 1, 535:

    Athenae tuae sempiternam in arce oleam tenere potuerunt,

    Cic. Leg. 1, 1, 2:

    agri qui diu aquam tenent,

    Pall. Apr. 2, 4:

    classem ibi tenebat,

    Liv. 31, 46, 8: secundissimo vento cursum tenere, to hold or keep one ' s course, Cic. N. D. 3, 34, 83; cf.:

    vento intermisso cursum non tenuit,

    Caes. B. G. 5, 8; 4, 28; so,

    cursum,

    Cic. Planc. 21, 52; id. Rep. 1, 2, 3 fin.; Quint. 4, 3, 13:

    quo iter,

    Verg. A. 1, 370; Plin. Ep. 6, 16, 10:

    (lunam) fingunt cursus viam sub sole tenere,

    Lucr. 5, 714:

    tenuit tamen vestigia Bucar,

    Liv. 29, 32, 6.—
    c.
    With the accessory idea of reaching the object aimed at, to reach, attain a place:

    montes effuso cursu Sabini petebant et pauci tenuere,

    Liv. 1, 37, 4:

    regionem,

    id. 30, 25, 11:

    Tenum,

    id. 36, 21, 1:

    terram,

    id. 37, 16, 4; 37, 11, 5; 37, 13, 4;

    26, 29, 4: Hesperiam,

    Ov. F. 1, 498:

    portus,

    id. H. 18, 198; Tac. Agr. 38 fin.:

    cum quibus (navibus) Cythnum insulam tenuit,

    id. H. 2, 9.—
    d.
    With the accessory idea of movement impeded, to hold fast, hold back, hinder, restrain, detain, check, control, stay, etc.:

    naves, quae vento tenebantur,

    Caes. B. G. 4, 22:

    quid hic agatur, scire poteris ex eo, qui litteras attulit, quem diutius tenui, quia, etc.,

    Cic. Att. 11, 3, 1:

    si id te non tenet, advola,

    id. Fam. 16, 19:

    septimum jam diem Corcyrae tenebamur,

    id. ib. 16, 7 init.:

    Marcellum ab gerundis rebus valetudo adversa Nolae tenuit,

    Liv. 24, 20, 7:

    non tenebo te pluribus,

    Cic. Fam. 11, 16, 3; cf. absol.:

    ne diutius teneam,

    id. Verr. 2, 1, 13, § 34: solutum (corpus) tenere, Cels. praef. med.; cf.

    ventrem,

    id. 4, 19 med.:

    tene linguam,

    Ov. F. 2, 602:

    pecus omne tenendum,

    Verg. G. 2, 371:

    vix a te videor posse tenere manus,

    Ov. Am. 1, 4, 10; so,

    manus,

    id. M. 13, 203; cf.:

    manum stomachumque teneto,

    Hor. S. 2, 7, 44:

    saeva tene cum Berecyntio Cornu tympana,

    id. C. 1, 18, 13:

    et Phoebi tenuere viam,

    i. e. impeded, closed up, Luc. 5, 136:

    quo me decet usque teneri?

    Verg. A. 5, 384:

    lacrimas,

    Caes. B. G. 1, 39; so,

    lacrimas in morte miserā non tenebamus,

    Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172:

    dictator exercitum in stativis tenebat,

    Liv. 6, 14, 1. —
    (β).
    Esp.: se tenere, to keep back, remain, stay:

    Sabinus castris sese tenebat,

    Caes. B. G. 3, 17; 1, 40; Liv. 2, 45, 2:

    nullā clade acceptā castris se pavidus tenebat,

    id. 3, 26, 3:

    Hasdrubal procul ab hoste intervallo tenebat se,

    id. 23, 26, 2:

    se domi a conventu remotum tenere,

    Nep. Dion, 9, 1:

    ego tamen teneo ab accusando vix me hercule: sed tamen teneo,

    restrain myself, refrain, Cic. Q. Fr. 3, 2, 2:

    nec se tenuit, quin, etc.,

    id. Ac. 2, 4, 12; cf.

    mid.: teneri non potui, quin tibi apertius illud idem his litteris declararem,

    id. Att. 15, 14, 2; Just. 6, 7, 10; cf.:

    se intra silentium tenuit,

    Plin. Ep. 4, 17, 8:

    multum me intra silentium tenui,

    id. ib. 7, 6, 6.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to hold, contain in the mind, to conceive, comprehend, know (syn.:

    percipio, intellego): nunc ego teneo, nunc scio, Quid sit hoc negotii,

    Plaut. Capt. 3, 5, 39: tenes Quorsum haec tendant quae loquor, id. Ps. 1, 2, 81:

    tenes, quid dicam?

    Ter. Heaut. 4, 3, 22:

    teneo,

    I understand, id. And. 1, 1, 59:

    teneo quid erret,

    id. 3, 2, 18; Cic. Rep. 1, 23, 37; cf.: quibus capiatur Caesar, tenes, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 5:

    quae a Romanis auguribus ignorantur, a Cilicibus... Lyciis tenentur,

    Cic. Div. 1, 15, 25:

    quoniam ea, quae tenebatis ipsi, etiam ex me audire voluistis,

    id. Rep. 1, 46, 70:

    alicujus reconditos sensus,

    id. Sest. 10, 22:

    quo pacto cuncta tenerem,

    Hor. S. 2, 4, 8:

    et teneo melius ista,

    Mart. 4, 37, 7.—With inf.:

    nullus frugi esse homo potest, nisi qui et bene facere et male tenet,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 10; Lucr. 3, 647.—
    2.
    In partic.
    a.
    To have possession of, have the mastery of, to control any thing:

    cum rem publicam opes paucorum non virtutes tenere coeperunt,

    Cic. Rep. 1, 34, 51.—
    b.
    To hold fast, guard, preserve, uphold, keep, insist (syn. servo):

    sin consuetudinem meam, quam in re publicā semper habui, tenuero,

    Cic. Phil. 1, 11, 27:

    ordinem,

    id. ib. 5, 13, 35:

    portum,

    id. Fam. 1, 9, 21:

    statum,

    id. Rep. 1, 28, 44:

    non tenebat ornatum suum civitas,

    id. ib. 1, 27, 43:

    si jus suum populi teneant,

    id. ib. 1, 32, 48:

    nec diutius umquam tenetur idem rei publicae modus,

    id. ib. 1, 44, 68:

    est boni viri, haec duo tenere in amicitiā, etc.,

    id. Lael. 18, 65:

    morem,

    id. Off. 3, 10, 44; so id. Fl. 7, 15; Verg. A. 3, 408:

    foedus,

    Cic. Balb. 15, 34:

    tenebat non modo auctoritatem, sed etiam imperium in suos,

    id. Sen. 11, 37:

    silentium,

    Liv. 1, 28, 8.—
    c.
    To hold fast, maintain, support, defend, uphold, insist:

    illud arcte tenent accurateque defendunt, voluptatem esse summum bonum,

    hold fast, maintain, Cic. Par. 1, 3, 14; cf.:

    illud, quod multos annos tenuisset,

    id. Ac. 2, 22, 71; and:

    quod idem Peripatetici non tenent,

    id. Fin. 3, 13, 44:

    propositum tenere,

    to maintain, Caes. B. C. 3, 42, 1:

    suas leges,

    Cic. Verr. 1, 4, 13:

    causam apud centumviros,

    id. Caecin. 24, 67:

    quo causae teste tenentur,

    Hor. Ep. 1, 16, 43:

    locum quendam cum aliquo,

    Cic. Brut. 21, 81.— With ne:

    plebs tenuit, ne consules in proximum annum crearentur,

    Liv. 4, 30, 16:

    ne quid ferretur ad populum, patres tenuere,

    id. 3, 29, 8; 24, 19, 7. — With ut:

    tenuere patres, ut Fabius consul crearetur,

    Liv. 2, 42, 2 Weissenb. ad loc.:

    scripseram tenuisse Varenum ut sibi evocare testes liceret,

    Plin. Ep. 6, 5, 1.—
    d.
    Of memory:

    alicujus memoriam cum summā benevolentiā tenere,

    to recollect, preserve a recollection of, Cic. Fam. 6, 2, 1.—Esp.:

    memoriā tenere: memoriā tenetis, compluris in Capitolio res de caelo esse percussas,

    you remember, Cic. Cat. 3, 8, 19; id. Fam. 1, 9, 12; Caes. B. G. 1, 14; cf.:

    memoriā teneo, C. Sulpicium Gallum, etc.,

    id. Rep. 1, 14, 21; v. memoria; so without memoria, to bear in mind, remember, recollect:

    satin' haec meministi et tenes?

    Plaut. Pers. 2, 2, 1:

    numeros memini, si verba tenerem,

    Verg. E. 9, 45:

    dicta tenere,

    Hor. A. P. 336; id. S. 2, 4, 8:

    quem (Cyrum) omnia militum tenuisse creditum est nomina,

    Quint. 11, 2, 50; 11, 2, 45.—
    e.
    To reach an object striven after, to gain, acquire, obtain, attain (syn. assequor):

    per cursum rectum regnum tenere,

    Cic. Agr. 2, 17, 44:

    Servium Tullium post hunc captivā natum, ingenio virtute regnum tenuisse,

    Liv. 4, 3, 12:

    teneri res aliter non potest,

    Cic. Fam. 1, 1, 3:

    multa tenuisse,

    Liv. 42, 11, 8:

    causam,

    Ov. M. 13, 190.—
    f.
    To hold, hold back, repress, restrain, bind, fetter, etc. (syn.:

    refreno, retineo): iracundiam teneat, avaritiam coërceat,

    Cic. Par. 5, 1, 33:

    dolorem,

    id. Att. 12, 38, 2:

    cupiditates,

    id. Verr. 2, 3, 1, § 3:

    somnum,

    id. Brut. 80, 278:

    risum,

    id. Vatin. 8, 20; Hor. A. P. 5:

    iram,

    Curt. 4, 2, 5:

    ea, quae occurrant, tenere,

    to hold back, keep to themselves, Cic. de Or. 2, 54, 221.—
    g.
    Of laws, etc., to bind, hold, obligate, be binding on, control, etc.:

    quamquam leges eum non tenent,

    Cic. Phil. 11, 5, 11; cf.:

    interdicto non teneri,

    id. Caecin. 14, 41:

    voto quodam et promisso teneri,

    id. Att. 12, 18, 1:

    ut plebi scita omnes Quirites tenerent,

    Liv. 8, 12, 14; cf.:

    olim patricii dicebant se plebi scitis non teneri,

    Gai. Inst. 1, 3:

    cum velut in controverso jure esset, tenerenturne patres plebi scitis, legem tulere, ut quod tributim plebis jussisset, populum teneret,

    Liv. 3, 55, 3:

    teneri alienis foederibus,

    id. 24, 29, 11: poenā teneri, to be subject or liable to, Cic. Q. Fr. 2, 3, 5:

    testibus in re perspicuā teneri,

    to be convicted, id. Caecin. 2, 4; cf.: nemo ita in manifesto peccatu tenebatur, ut, etc., id. Verr. 2, 2, 78, § 191:

    caedis teneri,

    Quint. 5, 14, 11:

    teneri repetundarum,

    Tac. A. 11, 7 fin.:

    furti,

    Dig. 6, 1, 4:

    injuriarum,

    ib. 47, 10, 11:

    mandati,

    ib. 17, 1, 10.— Transf.:

    nisi illi ipsi, qui eas (libidines) frangere deberent, cupiditatis ejusdem tenerentur,

    Cic. Leg. 3, 13, 31 Mos. and Orell. N. cr.
    h.
    Of dispositions, desires, etc., to possess, occupy, control:

    quae te tanta pravitas mentis tenuerit, ut, etc.,

    has had possession of you, Cic. Vatin. 6, 14:

    summum me eorum (librorum) studium tenet,

    id. Att. 1, 11, 3:

    magna me spes tenet,

    id. Tusc. 1, 41, 97:

    de triumpho nulla me cupiditas umquam tenuit,

    id. Att. 7, 2, 6:

    si consilio pulso libidines iracundiaeve tenerent omnia,

    id. Rep. 1, 38, 60:

    nisi forte quem inhonesta et perniciosa libido tenet,

    Sall. J. 3, 4: neque irā neque gratiā teneri, to be controlled or influenced, Cic. N. D. 1, 17, 45; so,

    teneri desiderio,

    id. Sen. 10, 33:

    studio philosophiae,

    id. Ac. 1, 2, 4:

    magno amore,

    Verg. A. 1, 675:

    pompā, ludis atque ejusmodi spectaculis teneri,

    to be enchained, fascinated, Cic. Fin. 5, 18, 48; cf.:

    ut oculi picturā teneantur, aures cantibus,

    id. Ac. 2, 7, 20:

    is qui audit, ab oratore jam obsessus est ac tenetur,

    id. Or. 62, 210.—With ne, Ov. M. 7, 146. —
    k.
    To take in, comprise, comprehend, include:

    haec magnos formula reges, Excepto sapiente, tenet,

    Hor. S. 2, 3, 46.—More freq. pass.: teneri aliquā re, to be contained, comprised, grounded, to consist in a thing:

    ut homines deorum agnatione et gente teneantur,

    Cic. Leg. 1, 7, 23:

    id quod (genus officiorum) teneatur hominum societate,

    id. Off. 1, 45, 160:

    quae (causae) familiaritate et consuetudine tenentur,

    id. Fam. 13, 29, 1:

    dixi jam antea, ipsam rationem arandi spe magis et jucunditate quadam quam fructu atque emolumento teneri,

    id. Verr. 2, 3, 98, § 227.
    II.
    Neutr. (freq. after the Aug. per.; perh. not in Cic.).
    A.
    Lit.
    1.
    To hold a position anywhere, maintain one ' s self:

    quā abscisae rupes erant, statio paucorum armatorum tenebat,

    Liv. 32, 5, 12:

    duo extra ordinem milia tenuere,

    id. 3, 62, 7:

    tenent Danai, quā deficit ignis,

    Verg. A. 2, 505.—
    2.
    For cursum tenere, to hold or take one ' s way, to sail, steer in any direction:

    Aeneam... ab Siciliā classe ad Laurentem agrum tenuisse,

    Liv. 1, 1, 4:

    Cassandream petentes, primo ad Mendin tenuere,

    Liv. 31, 45, 14:

    ad Mendaeum,

    id. 21, 49, 2:

    Diam,

    Ov. M. 3, 690:

    Creten,

    id. ib. 13, 706:

    Hesperiam,

    id. F. 1, 498:

    Ausoniam,

    id. ib. 4, 290 al.:

    medio tutissimus ibis... Inter utrumque tene,

    Ov. M. 2, 140.—
    B.
    Trop., with the accessory idea of continuance (cf. I. A. 2. b. and B. 2. b. supra), to hold out, hold on, last, endure, continue, maintain itself, prevail, etc. (cf. obtineo):

    imber per noctem totam tenuit,

    Liv. 23, 44, 6; cf.:

    incendium per duas noctes ac diem unum tenuit,

    id. 24, 47, 15:

    per aliquot dies ea consultatio tenuit,

    id. 2, 3, 5; 3, 47, 6:

    tenet fama, lupam, etc.,

    id. 1, 4, 6:

    quod nunc quoque tenet nomen,

    id. 1, 17, 6:

    fama tenuit, haud plus fuisse modio,

    id. 23, 12, 2; 21, 46, 10:

    tenuit consuetudo, quae cottidie magis invalescit, ut, etc.,

    Quint. 2, 1, 1 Spald.; so,

    consuetudo, ut, etc.,

    id. 8, 5, 2:

    nomen illud tenet,

    id. 9, 4, 47 Spald.; cf. Ov. M. 1, 712.

    Lewis & Short latin dictionary > teneo

  • 3 tenāx

        tenāx ācis, adj. with comp. and (late) sup.    [2 TA-], holding fast, griping, tenacious: forceps, V.: dente tenaci Ancora fundabat navīs, V.: lappa, O.— Holding fast, griping, sparing, niggardly, stingy, tenacious: pater: genus Quaesiti tenax, O. —Of things, holding fast, clinging: in tenaci gramine, i. e. matted, H.: cerae, sticky, V.: passu stare tenaci, O.: pondere tenacior (navis), L.: luctandum est cum tenacissimo sabulo, Cu.—Fig., holding fast, retentive, firm, steadfast, persistent, tenacious: fides, O.: propositi, H.: iustitiae, Iu.: ficti pravique (Fama), V.— Stubborn, obstinate: equus contra sua vincla tenax, O.: equum tenacem, non parentem, etc., L.: Caesaris ira, O.
    * * *
    tenacis (gen.), tenacior -or -us, tenacissimus -a -um ADJ
    holding fast, clinging; tenacious; retentive; close-fisted/tight/niggardly; restrainging; (fetters/embrace); steadfast, persistent; obstinate, stubborn

    Latin-English dictionary > tenāx

  • 4 teneō

        teneō tenuī, —, ēre    [2 TA-], to hold, keep, have, grasp, hold fast: flabellulum, T.: facem, V. telum, L.: cruentum gladium: manu Fragmina, O.: Dextra tenet ferrum, O.: ore cibum, Ph.: Hanc teneo sinu, O.; cf. cum res non coniecturā, sed oculis ac manibus teneretur, i. e. was palpable. —Fig., to hold in mind, take in, understand, conceive, comprehend, know: rem tenes, you understand the situation, T.: teneo, I understand, T.: quae a Romanis auguribus ignorantur, a Cilicibus tenentur: quo pacto cuncta tenerem, H.—Implying possession or control, to hold, possess, be master of, control, occupy: multa hereditatibus tenebantur sine iniuriā: quae tenuit dives Achaemenes, H.: loca, L.: colles praesidiis, Cs.: terras, H.: alterum cornu, command, N.: provincias aliaque omnia, S.: rem p. opes paucorum tenere coeperunt, to control public affairs: ut res p. vi tribuniciā teneretur, should be mastered, cf. qui tenent (sc. rem p.), qui potiuntur, i. e. who are in supreme power: me Galatea tenebat, i. e. held my affections, V.: teneone te? i. e. are you restored to me? T.—Implying persistence, to hold fast, keep, occupy, watch, guard, defend, maintain, retain: legio locum non tenuit, Cs.: Capitolia celsa, V.: in manicis te sub custode, H.: Athenae tuae sempiternam in arce oleam tenere potuerunt.—Of a way or course, to hold, keep, maintain, follow up: secundissimo vento cursum, to hold one's course: vento intermisso cursum, Cs.: Quove tenetis iter? V.: tenuit tamen vestigia Bucar, L.: Aeneam... ab Siciliā classe ad Laurentem agrum tenuisse (sc. cursum), sailed, L.: medio tutissimus ibis... Inter utrumque tene, O.; cf. hic ventus adversum tenet Athenis proficiscentibus, blows the wrong way, N.—Fig., to hold fast, guard, preserve, uphold, keep, insist on: consuetudinem meam: non tenebat ornatum suum civitas: ius suum: haec duo in amicitiā, etc.: imperium in suos: silentium, L. — To hold fast, maintain, support, defend, uphold, insist: illud arcte tenent, voluptatem esse summum bonum: propositum, maintain, Cs.: suas leges: quo causae teste tenentur, H.: plebs tenuit, ne consules in proximum annum crearentur, L.: tenuere patres, ut Fabius consul crearetur, L.— Of the memory, to hold, keep: tui memoriam cum summā benevolentiā, preserve a recollection of: memoriā tenetis, res esse, etc., you remember numeros memini, si verba tenerem, recollect, V.: dicta tenere, H.—Of disposition or desire, to possess, occupy, control: quae te tanta pravitas mentis tenuerit, ut, etc., has had possession of you: magna me spes tenet: nisi forte quem perniciosa libido tenet, S.: neque irā neque gratiā teneri, to be controlled: pompā, ludis, to be fascinated: ab <*>ratore iam obsessus est ac tenetur.— To hold position, maintain oneself, stay, be posted: quā abscisae rupes erant, statio paucorum armatorum tenebat, L.: tenent Danai, quā deficit ignis, V.— To hold out, hold on, last, endure, continue, maintain itself, prevail: imber per noctem totam tenuit, L.: tenet fama, lupam, etc, L.: fama tenuit, haud plus fuisse modio, L.—Implying attainment, to reach, arrive at, attain, occupy: montes Sabini petebant et pauci tenuere, L.: portum, L.: Hesperiam, O.—Fig., to reach, gain, acquire, obtain, attain: per cursum rectum regnum tenere: virtute regnum, L.: teneri res aliter non potest: causam, O.—Implying restraint, to hold fast, hold back, hinder, restrain, detain, check, control, stay: naves, quae vento tenebantur, Cs.: classem ibi tenebat, L.: si id te non tenet, advola: Marcellum ab gerundis rebus: ne diutius teneam: tene linguam, O.: pecus omne tenendum, V.: manum, H.: quo me decet usque teneri? V.: lacrimas in morte miserā: exercitum in stativis, L.—With pron reflex., to keep back, remain, stay: castris sese, Cs.: castris se pavidus tenebat, L.: a conventu se remotum domi, N.: me ab accusando, refrain.— Fig., to hold, hold back, repress, restrain, bind, fetter: iracundiam: risum: iram, Cu.: ea, quae occurrunt, keep to themselves: Sed te, ne faceres, tenuit reverentia famae, O.—Implying constraint, to bind, hold, obligate, be binding on, control: quamquam leges eum non tenent: interdicto non teneri: ut plebi scita omnes Quirites tenerent, L.: teneri alienis foederibus, L.: poenā teneri, to be liable: testibus in re perspicuā teneri, to be convicted.— Implying comprehension, to take in, comprise, comprehend, include: haec magnos formula reges tenet. H.: ut homines deorum agnatione et gente teneantur: id quod (genus officiorum) teneatur hominum societate.
    * * *
    tenere, tenui, tentus V
    hold, keep; comprehend; possess; master; preserve; represent; support

    Latin-English dictionary > teneō

  • 5 haereo

    haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n. [etym. dub.], to hang or hold fast, to hang, stick, cleave, cling, adhere, be fixed, sit fast, remain close to any thing or in any manner (class. and very freq., esp. in the trop. sense; cf. pendeo); usually constr. with in, the simple abl. or absol., less freq. with dat., with ad, sub, ex, etc.
    I.
    Lit.:

    ut videamus, terra penitusne defixa sit, et quasi radicibus suis haereat, an media pendeat?

    Cic. Ac. 2, 39, 122; so,

    terra ima sede semper haeret,

    id. Rep. 6, 18:

    linguam ad radices ejus haerens excipit stomachus,

    id. N. D. 2, 54, 135:

    scalarum gradus male haerentes,

    holding, adhering, id. Fam. 6, 7, 3; cf.:

    haerent parietibus scalae,

    Verg. A. 2, 442:

    haerere in equo,

    sit fast, keep his seat, Cic. Deiot. 10, 28;

    for which: nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 55:

    male laxus In pede calceus haeret,

    id. S. 1, 3, 32; cf. Quint. 11, 3, 144:

    haeret nonnumquam telum illud occultum,

    id. 9, 2, 75:

    pugnus in mala haeret,

    Ter. Ad. 2, 1, 17:

    haesitque in corpore ferrum,

    Verg. A. 11, 864;

    for which: tergo volucres haesere sagittae,

    id. ib. 12, 415; cf.:

    scindat haerentem coronam crinibus,

    Hor. C. 1, 17, 27; and:

    haerentem capiti cum multa laude coronam,

    id. S. 1, 10, 49:

    carinae,

    Ov. M. 8, 144:

    alae,

    id. ib. 12, 570:

    (fames) utero haeret meo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 16:

    haeret pede pes,

    Verg. A. 10, 361:

    ubi demisi retem atque hamum, quicquid haesit, extraho,

    Plaut. Rud. 4, 3, 45; cf.:

    os devoratum fauce cum haereret lupi,

    Phaedr. 1, 8, 4; and:

    graves currus illuvie et voraginibus haerebant,

    Curt. 8, 4:

    classis in vado haerebat,

    id. 9, 19:

    haerentes adverso litore naves,

    Hor. S. 2, 3, 205:

    gremioque in Jasonis haerens,

    Ov. M. 7, 66; cf.:

    haeret in complexu liberorum,

    Quint. 6, 1, 42;

    for which: Avidisque amplexibus haerent,

    Ov. M. 7, 143;

    cupide in Veneris compagibus haerent,

    Lucr. 4, 1113;

    for which: validis Veneris compagibus haerent,

    id. 4, 1204; and:

    (anulus) caecis in eo (lapide) compagibus haesit,

    id. 6, 1016:

    communibus inter se radicibus haerent,

    id. 3, 325; 5, 554:

    foliis sub omnibus haerent (Somnia),

    Verg. A. 6, 284:

    gladius intra vaginam suam haerens,

    Quint. 8 praef. §

    15: ipse inter media tela hostium evasit. Duo turmae haesere,

    i. e. failed to break through, Liv. 29, 33, 7:

    alii globo illati haerebant,

    id. 22, 5, 5.—
    b.
    Prov.
    (α).
    Haerere in luto, i. e. to be in trouble, difficulty:

    tali in luto haerere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 66 (for [p. 838] which:

    nunc homo in medio luto est,

    id. Ps. 4, 2, 28); cf. haesito, I.—In salebra: proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebra, runs aground, i. e. is at a loss, Cic. Fin. 5, 28, 84.—In a like sense,
    (β).
    Aqua haeret, the water (in the waterclock) stops; v. aqua.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to hold fast, remain attached or fixed, to keep firm, adhere:

    improbis semper aliqui scrupus in animis haereat,

    Cic. Rep. 3, 16; cf.:

    infixus animo haeret dolor,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    haerent infixi pectore vultus,

    Verg. A. 4, 4:

    haerere in memoria,

    Cic. Ac. 2, 1, 2; cf.:

    quae mihi in visceribus haerent,

    i. e. firmly impressed upon my heart, memory, id. Att. 6, 1, 8; and:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerere,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    mihi haeres in medullis,

    id. Fam. 15, 16, 2:

    in omnium gentium sermonibus ac mentibus semper haerere,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    hi in oculis haerebunt,

    i. e. will be always present, id. Phil. 13, 3, 5:

    in te omnis haeret culpa,

    adheres, cleaves, Ter. Hec. 2, 1, 32:

    ut peccatum haereat, non in eo, qui monuerit, sed in eo, qui non obtemperarit,

    Cic. Div. 1, 16, 30.—With dat.:

    potest hoc homini huic haerere peccatum?

    Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    quod privatarum rerum dedecus non haeret infamiae (tuae)?

    id. Cat. 1, 6, 13:

    in quo (Caelio) crimen non haerebat,

    id. Cael. 7, 15:

    neque (possit) haerere in tam bona causa tam acerba injuria,

    id. Fam. 6, 5, 2: cum ante illud facetum dictum emissum haerere debeat, quam cogitari potuisse videatur, must have hit (the figure being that of an arrow shot from the bow), id. de Or. 2, 54, 219: in quos incensos ira vitamque domini desperantes cum incidisset, haesit in iis poenis, quas, etc., fell into, incurred those penalties (the figure is that of a bird which is limed, caught), id. Mil. 21, 56:

    nec dubie repetundarum criminibus haerebant,

    Tac. A. 4, 19: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paulum haesit ad metas, hung back, was caught (the figure being taken from the race-course), Cic. Cael. 31, 75;

    v. meta: neu quid medios intercinat actus, Quod non proposito conducat et haereat apte,

    i. e. fits, suits, Hor. A. P. 195.—
    B.
    In partic.
    1.
    With the idea of nearness predominating, to keep near or close to a person, to join or attach one's self to, to follow (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    perfice hoc Precibus, pretio, ut haeream in parte aliqua tandem apud Thaidem,

    may keep about her, Ter. Eun. 5, 9, 25; cf.:

    ego illum audivi in amorem haerere apud nescio quam fidicinam,

    Plaut. Ep. 2, 2, 7:

    haeres ad latus, omnia experiris,

    Cat. 21, 6:

    Antorem comitem, qui missus ab Argis, Haeserat Evandro,

    Verg. A. 10, 780:

    obtinenti Africam comes haeserat,

    Plin. Ep. 7, 27, 2; Quint. 1, 2, 10:

    Curtius Nicia (grammaticus) haesit Cn. Pompeio et C. Memmio,

    Suet. Gramm. 14.— Poet.:

    haeremus cuncti superis, temploque tacente Nil facimus non sponte deo,

    cling to, depend on, Luc. 9, 573.—Hence,
    b.
    In a bad sense: in tergis, tergis, in tergo, to hang upon one's rear, i. e. to pursue closely:

    haerebit in tergis fugientium victor,

    Curt. 4, 15 fin.:

    se cum exercitu tergis eorum haesurum,

    Tac. H. 4, 19:

    Haerens in tergo Romanus,

    Liv. 1, 14 11 Weissenb. (better than terga, the lect. vulg.).—
    2.
    With the idea of duration in time predominating, to remain fixed, to abide or continue anywhere, to keep at, stick to any thing (class.):

    metui, ne haereret hic (Athenis),

    Ter. Ad. 3, 3, 49:

    in obsidione castelli exigui,

    Curt. 5, 3, 4:

    circa muros unius urbis,

    id. 4, 4; cf.:

    circa libidines,

    Suet. Aug. 71: volitare in foro, haerere in jure ac praetorum tribulibus, to go loitering or dangling about, Cic. de Or. 1, 38, 173: et siccis vultus in nubibus haerent, hang upon, i. e. remain long looking at, Luc. 4, 331; cf.:

    vultus, dum crederet, haesit,

    id. 9, 1036:

    haerere in eadem commorarique sententia,

    Cic. Or. 40, 137; cf.:

    mea ratio in dicendo haec esse solet, ut boni quod habeat, id amplectar, ibi habitem, ibi haeream,

    id. de Or. 2, 72, 292:

    quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis?

    id. Or. 15, 49:

    equidem in libris haereo,

    id. Att. 13, 40, 2; cf.:

    valde in scribendo haereo,

    id. ib. 13, 39, 2:

    plurima sunt, nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    lasting, durable, Juv. 14, 2.—
    3.
    With the idea of hindrance to free motion predominating, to stick fast, be brought to a stand-still, to be embarrassed, perplexed, at a loss, to hesitate, to be suspended or retarded (class.).
    (α).
    Of persons:

    haerebat nebulo: quo se verteret, non habebat,

    Cic. Phil. 2, 29, 74; cf.:

    haerebat in tabulis publicis reus et accusator,

    id. Clu. 31, 86:

    cogitate in his iniquitatibus unum haesisse Apollonium: ceteros profecto multos ex his incommodis pecunia se liberasse,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 23:

    in multis nominibus,

    id. N. D. 3, 24, 62:

    in media stultitia,

    id. Tusc. 3, 28, 70; cf.:

    isti physici raro admodum, cum haerent aliquo loco, exclamant, abstrusa esse omnia, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    in quo etiam Democritus haeret,

    id. Fin. 1, 6, 20:

    at in altero illo, inquit, haeres. Immo habeo tibi gratiam. Haererem enim, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    in ceteris subvenies, si me haerentem videbis,

    id. Fin. 3, 4, 16:

    quid machiner? quid comminiscar? haereo,

    Plaut. Capt. 3, 3, 17; id. Merc. 3, 4, 15; 4, 3, 38; 24; cf.:

    aut quia non firmus rectum defendis et haeres,

    Hor. S. 2, 7, 26:

    haesit circa formas litterarum (puer),

    Quint. 1, 1, 21; cf. id. 1, 7, 35:

    haeres et dubitas,

    Juv. 3, 135; 6, 281.—
    (β).
    Of things:

    nunc homo in lutost. Nomen nescit: haeret haec res,

    i. e. is perplexing, cannot be explained, Plaut. Ps. 4, 2, 28; id. Amph. 2, 2, 182; id. Trin. 4, 2, 59; cf.: occisa est haec res;

    haeret hoc negotium,

    id. Ps. 1, 5, 8:

    nec umquam tanta fuerit loquendi facultas, ut non titubet atque haereat, quotiens ab animo verba dissentiunt,

    Quint. 12, 1, 29:

    Hectoris Aeneaeque manu victoria Graiūm Haesit,

    i. e. was retarded, Verg. A. 11, 290; cf.:

    constitit hic bellum fortunaque Caesaris haesit,

    Luc. 7, 547:

    cum in hac difficultate rerum consilium haereret,

    Liv. 26, 36, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > haereo

  • 6 tenaces

    tĕnax, ācis, adj. [id.], holding fast, griping, tenacious.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    prensatque tenaci forcipe ferrum,

    Verg. A. 12, 404; 8, 453; cf.:

    dente tenaci Ancora fundabat naves,

    id. ib. 6, 3:

    vinclum,

    id. G. 4, 412; Ov. M. 11, 252:

    complexus,

    id. ib. 4, 377:

    lappa,

    id. P. 2, 1, 14:

    hedera arborem implicat,

    Cat. 61, 34:

    loca limosa tenacia gravi caeno,

    Tac. A. 1, 63:

    amplexus,

    App. M. 9, p. 219, 17:

    maltha, quae est res omnium tenacissima,

    Plin. 36, 24, 58, § 181.— With gen.:

    herba asperitate etiam vestium tenaci,

    Plin. 27, 5, 15, § 32. — Comp.:

    cutis tenacior capilli,

    Plin. 22, 22, 39, § 82.—
    b.
    Subst.: tĕnāces, ĭum, m., things that hold fast. i. e. bands, stalks, or pedicles of fruit, etc., Pall. Febr. 18, 1; 25, 9; id. Mart. 10, 4 and 9; id. Sept. 17.—
    B.
    In partic., holding fast to wealth, power, etc., griping, sparing, niggardly, stingy, tenacious (class.;

    syn. parcus): filius familias patre parco ac tenaci,

    Cic. Cael. 15, 36: He. Tenaxne pater ejus est? Phi. Immo edepol pertinax, Plaut. Capt. 2, 2, 39:

    parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    eosdem restrictos et tenaces fuisse,

    Cic. Planc. 22, 54:

    non tenax in largitate,

    Spart. Car. 5.—With gen.:

    genus Quaesiti tenax,

    Ov. M. 7, 657.— Comp.:

    milites tenaciores eorum (armorum) in proelio,

    Suet. Caes. 67.—
    C.
    Transf., of things, that holds or sticks fast: jacere in tenaci gramine, that clings together, i. e. matted, Hor. Epod. 2, 24.— Sup.:

    glaebis tenacissimum solum,

    Plin. Ep. 5, 6, 10:

    cerae,

    sticky, viscid, Verg. G. 4, 161:

    turpe referre pedem nec passu stare tenaci,

    Ov. P. 2, 6, 21.— Comp.:

    pondere tenacior navis,

    Liv. 28, 30, 11:

    panicula glutino tenacior,

    Plin. 16, 36, 64, § 158.—
    II.
    Trop.
    A.
    Holding fast, retentive, firm, steadfast, persistent, tenacious (mostly poet. and in post-Aug. prose); usually joined with gen.:

    memoria tenacissima,

    Quint. 1, 1, 19:

    naturā tenacissimi sumus eorum, quae rudibus annis percepimus,

    id. 1, 1, 5:

    pertinacem ultra modum esse tenacem propositi,

    id. 11, 1, 90; so,

    propositi,

    Hor. C. 3, 3, 1; Ov. M. 10, 405:

    tenacem esse sui juris debet,

    Col. 1, 7, 2:

    disciplinae tenacissimus,

    Plin. Ep. 10, 85 (17):

    justitiae,

    Juv. 8, 25:

    ficti pravique (Fama),

    Verg. A. 4, 188:

    veri,

    Pers. 5, 48:

    amicitiarum,

    Vell. 2, 29, 3:

    exempli sui,

    id. 2, 84, 3 Ruhnk.:

    animi,

    Manil. 4, 165:

    longa tenaxque fides,

    Ov. Am. 2, 6, 14.—
    B.
    In a bad sense, stubborn, obstinate:

    equus contra sua vincla tenax,

    Ov. Am. 3, 4, 13; so,

    equus,

    Liv. 39, 25, 13;

    and in a lusus verbb.: si esses equos, esses indomabilis... nimis tenax es,

    Plaut. Cas. 4, 3, 13:

    cum video, quam sint mea fata tenacia, frangor,

    Ov. P. 1, 2, 63:

    ira Caesaris,

    id. ib. 1, 9, 28:

    morbi,

    Suet. Claud. 2.— Adv.: tĕnācĭter, closely, firmly, strongly, tightly, tenaciously.
    a.
    Lit.:

    pressisse tenaciter ungues,

    Ov. H. 9, 21:

    vincire,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6.— Comp.:

    apprehendere,

    Val. Max. 7, 5, 2; Macr. S. 7, 3:

    habitare,

    Aug. Ep. 6.—
    b.
    Trop., persistently, firmly:

    urgere,

    Ov. H. 3, 43.— Comp., Sol. 52, § 44; Amm. 25, 4, 4.— Sup., App. M. 5, p. 167, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > tenaces

  • 7 tenax

    tĕnax, ācis, adj. [id.], holding fast, griping, tenacious.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    prensatque tenaci forcipe ferrum,

    Verg. A. 12, 404; 8, 453; cf.:

    dente tenaci Ancora fundabat naves,

    id. ib. 6, 3:

    vinclum,

    id. G. 4, 412; Ov. M. 11, 252:

    complexus,

    id. ib. 4, 377:

    lappa,

    id. P. 2, 1, 14:

    hedera arborem implicat,

    Cat. 61, 34:

    loca limosa tenacia gravi caeno,

    Tac. A. 1, 63:

    amplexus,

    App. M. 9, p. 219, 17:

    maltha, quae est res omnium tenacissima,

    Plin. 36, 24, 58, § 181.— With gen.:

    herba asperitate etiam vestium tenaci,

    Plin. 27, 5, 15, § 32. — Comp.:

    cutis tenacior capilli,

    Plin. 22, 22, 39, § 82.—
    b.
    Subst.: tĕnāces, ĭum, m., things that hold fast. i. e. bands, stalks, or pedicles of fruit, etc., Pall. Febr. 18, 1; 25, 9; id. Mart. 10, 4 and 9; id. Sept. 17.—
    B.
    In partic., holding fast to wealth, power, etc., griping, sparing, niggardly, stingy, tenacious (class.;

    syn. parcus): filius familias patre parco ac tenaci,

    Cic. Cael. 15, 36: He. Tenaxne pater ejus est? Phi. Immo edepol pertinax, Plaut. Capt. 2, 2, 39:

    parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    eosdem restrictos et tenaces fuisse,

    Cic. Planc. 22, 54:

    non tenax in largitate,

    Spart. Car. 5.—With gen.:

    genus Quaesiti tenax,

    Ov. M. 7, 657.— Comp.:

    milites tenaciores eorum (armorum) in proelio,

    Suet. Caes. 67.—
    C.
    Transf., of things, that holds or sticks fast: jacere in tenaci gramine, that clings together, i. e. matted, Hor. Epod. 2, 24.— Sup.:

    glaebis tenacissimum solum,

    Plin. Ep. 5, 6, 10:

    cerae,

    sticky, viscid, Verg. G. 4, 161:

    turpe referre pedem nec passu stare tenaci,

    Ov. P. 2, 6, 21.— Comp.:

    pondere tenacior navis,

    Liv. 28, 30, 11:

    panicula glutino tenacior,

    Plin. 16, 36, 64, § 158.—
    II.
    Trop.
    A.
    Holding fast, retentive, firm, steadfast, persistent, tenacious (mostly poet. and in post-Aug. prose); usually joined with gen.:

    memoria tenacissima,

    Quint. 1, 1, 19:

    naturā tenacissimi sumus eorum, quae rudibus annis percepimus,

    id. 1, 1, 5:

    pertinacem ultra modum esse tenacem propositi,

    id. 11, 1, 90; so,

    propositi,

    Hor. C. 3, 3, 1; Ov. M. 10, 405:

    tenacem esse sui juris debet,

    Col. 1, 7, 2:

    disciplinae tenacissimus,

    Plin. Ep. 10, 85 (17):

    justitiae,

    Juv. 8, 25:

    ficti pravique (Fama),

    Verg. A. 4, 188:

    veri,

    Pers. 5, 48:

    amicitiarum,

    Vell. 2, 29, 3:

    exempli sui,

    id. 2, 84, 3 Ruhnk.:

    animi,

    Manil. 4, 165:

    longa tenaxque fides,

    Ov. Am. 2, 6, 14.—
    B.
    In a bad sense, stubborn, obstinate:

    equus contra sua vincla tenax,

    Ov. Am. 3, 4, 13; so,

    equus,

    Liv. 39, 25, 13;

    and in a lusus verbb.: si esses equos, esses indomabilis... nimis tenax es,

    Plaut. Cas. 4, 3, 13:

    cum video, quam sint mea fata tenacia, frangor,

    Ov. P. 1, 2, 63:

    ira Caesaris,

    id. ib. 1, 9, 28:

    morbi,

    Suet. Claud. 2.— Adv.: tĕnācĭter, closely, firmly, strongly, tightly, tenaciously.
    a.
    Lit.:

    pressisse tenaciter ungues,

    Ov. H. 9, 21:

    vincire,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6.— Comp.:

    apprehendere,

    Val. Max. 7, 5, 2; Macr. S. 7, 3:

    habitare,

    Aug. Ep. 6.—
    b.
    Trop., persistently, firmly:

    urgere,

    Ov. H. 3, 43.— Comp., Sol. 52, § 44; Amm. 25, 4, 4.— Sup., App. M. 5, p. 167, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > tenax

  • 8 haereō

        haereō haesī, haesūrus, ēre    [HAES-], to hang, stick, cleave, cling, adhere, hold fast, be fixed, sit fast, remain close: lingua haeret metu, T.: terra radicibus suis: scalarum gradūs male haerentes, holding: Haerent parietibus scalae, V.: in equo, keep his seat: pugnus in malā haeret, T.: tergo volucres haesere sagittae, V.: haerens corona Crinibus, H.: leo haeret Visceribus, V.: os fauce cum haereret lupi, Ph.: haerentes litore naves, H.: in limine coniunx Haerebat, V.: gremio in Iasonis, O.: foliis sub omnibus, V.: duo turmae haesere, i. e. failed to break through, L.: oratio haeret in salebrā, i. e. is at a loss.—Fig., to hold fast, remain attached, be fixed, keep firm, adhere, inhere: cum illud dictum haerere debeat, hit the mark: in te haeret culpa, T.: scrupus in animis: quae mihi in visceribus haerent, i. e. fixed in my heart: mihi in medullis: hi in oculis haerebunt, i. e. be present: in te culpa, cleaves, T.: in eis poenis, incur: fama haesit ad metas, hung back: haereret illa rei p. turpitudo: infixus haeret animo dolor: haerent infixi pectore voltūs, V.: in voltu patris, gaze upon, O.: cui omnia vaenum ire in animo haeserat, S.: neu quid intercinat, Quod non haereat apte, i. e. finds its place, H.— To keep near, keep close, join, attach oneself, follow: apud Thaidem, T.: haeret pede pes, V.: in tergo, pursue closely, L.— To remain fixed, abide, continue, keep at, stick to: hic haereo: hic terminus haeret, is fixed, V.: sedibus in isdem, adhere to his purpose, V.: in praetorum tribunalibus, loiter: ut boni quod habeat, id amplectar, ibi haeream: macula haesura, lasting, Iu.— To stick fast, be brought to a stand, be embarrassed, be perplexed, be at a loss, hesitate, be suspended, be retarded: haereo Quid faciam, T.: haerebat in tabulis publicis reus: in multis nominibus: physici cum haerent aliquo loco, etc.: haeret, an haec sit, O.: haeres Et dubitas, Iu.: Hectoris manu victoria Graiūm Haesit, i. e. was retarded, V.: vox faucibus haesit, V.: in hac difficultate rerum consilium haeret, L.
    * * *
    haerere, haesi, haesus V
    stick, adhere, cling to; hesitate; be in difficulties (sticky situation?)

    Latin-English dictionary > haereō

  • 9 repraehendo

    rĕ-prĕhendo ( rĕpraehendo, rĕprendo, or rĕpraendo; cf. prehendo. Examples of the contracted form among the poets are, Lucil. ap. Non. 427, 31; Ov. H. 11, 53; Hor. Ep. 1, 18, 39; id. S. 1, 10, 55 al.), di, sum, 3, v. a., to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.): ille reprehendit hunc priorem pallio,

    Plaut. Trin. 3, 1, 23:

    me pallio,

    id. Mil. 1, 1, 60:

    hominem,

    id. Ps. 1, 3, 19:

    quosdam manu,

    Liv. 34, 14; Phaedr. 5, 8, 4:

    servi fugiunt, sed si reprehensi sunt,

    Plaut. Most. 4, 1, 6:

    veluti profugos et reprensos in catenis reducere,

    Suet. Calig. 45; cf.:

    reprehensi ex fugā Persae,

    Curt. 4, 14, 2:

    membra rapi partim, partim reprensa relinqui,

    caught fast, sticking behind, Ov. M. 15, 526.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen, to hold fast, take or lay hold of, restrain; to recover (rare, but found in Cic.):

    revocat virtus, vel potius reprehendit manu,

    Cic. Ac. 2, 45, 139:

    res ab exitio reprehendere euntes,

    Lucr. 6, 569:

    omnes extremum cupiunt vitae reprehendere vinclum,

    to hold fast, retain, id. 3, 599; cf.:

    id memori mente,

    id. 3, 858:

    sese (sensus),

    id. 4, 497; Prop. 3, 19 (4, 18), 9:

    sed reprendi me tamen, Nequid de fratre garrulae illi dicerem,

    have restrained myself, Ter. Ad. 4, 4, 16: pernoscite, locum Reprehendere, to recover or restore what had been left out or omitted, id. ib. prol. 14:

    quod erat praetermissum, id reprehendisti,

    Cic. Verr. 2, 3, 20, § 51.—
    B.
    In partic., to check, restrain an erring person or (more freq.) the error itself; hence, by meton., to blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend (freq. and class.; cf.:

    vituperor, criminor, increpo): cum in eodem genere, in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,

    Cic. Clu. 36, 98:

    quem qui reprehendit, in eo reprehendit, quod gratum praeter modum dicat esse,

    id. Planc. 33, 82; cf. id. ib. 26, 63;

    34, 84: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo,

    id. ib. 24, 58:

    non modo non sum reprehendendus, sed etiam, etc.,

    id. ib. 38, 91; Quint. 12, 10, 43; Ter. Ad. 5, 9, 37:

    meum discessum reprehendere et subaccusare,

    Cic. Planc. 35, 86:

    quod reprehendit Lauranius, Messala defendit,

    Quint. 9, 4, 38:

    aliquem communi vituperatione,

    Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46:

    nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.,

    id. Fin. 2, 8, 23:

    ea res omnium judicio reprehendebatur,

    Caes. B. C. 1, 14 fin.:

    consilium,

    id. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 51:

    temeritatem cupiditatemque militum, licentiam, arrogantiam,

    id. B. G. 7, 52:

    delicta,

    Sall. C. 3, 2:

    studia aliena,

    Hor. Ep. 1, 18, 39:

    versus inertes,

    id. A. P. 445:

    carmen,

    id. ib. 292: cum de se loquitur, non ut majore reprensis, id. S. 1, 10, 55:

    si inspersos egregio reprendas corpore naevos,

    id. ib. 1, 6, 67:

    in hoc ipso (Demosthene) reprehendit Aeschines quaedam et exagitat,

    Cic. Or. 8, 26:

    tu id in me reprehendis, quod Q. Metello laudi datum est,

    id. Planc. 36, 89:

    omnes istius modi artes in iis,

    id. ib. 25, 62:

    quae in eo,

    Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    dentes albos in iis,

    Quint. 8, 6, 40:

    nihil in magno Homero,

    Hor. S. 1, 10, 52 et saep.:

    verum ea ne quis credat eo reprehendenda, quod multos cognovimus qui, etc.,

    Quint. 12, 3, 11:

    sunt inevitabiles soni, quibus nonnumquam nationes reprendimus,

    id. 1, 5, 33.— Absol.:

    visum te aiunt in regiā: nec reprehendo, quippe cum ipse istam reprehensionem non fugerim,

    Cic. Att. 10, 3, a, 1:

    quo plures det sibi tamquam ansas ad reprehendendum,

    id. Lael. 16, 59:

    irridentis magis est quam reprehendentis,

    id. Planc. 31, 75.—
    2.
    Esp., of public and formal condemnation, to convict, pass judgment on:

    quam multa vero injuste fleri possunt, quae nemo possit reprehendere,

    Cic. Fin. 2, 18, 57:

    si senatores judicent, hoc unum genus pecuniae per injuriam cogendae nullo modo posse reprehendi,

    id. Verr. 2, 3, 96, § 223:

    neque id ullo modo senatoriis judiciis, reprehendi posse,

    id. ib. 2, 3, 96, § 224.—
    3.
    In rhet., to refute:

    expone nunc de reprehendendo,

    Cic. Part. Or. 12, 44:

    omnis argumentatio reprehenditur, si aut ex eis, quae sumpta sunt, non conceditur aliquid, etc.,

    id. Inv. 1, 42, 79; cf. reprehensio, II. B. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > repraehendo

  • 10 repraendo

    rĕ-prĕhendo ( rĕpraehendo, rĕprendo, or rĕpraendo; cf. prehendo. Examples of the contracted form among the poets are, Lucil. ap. Non. 427, 31; Ov. H. 11, 53; Hor. Ep. 1, 18, 39; id. S. 1, 10, 55 al.), di, sum, 3, v. a., to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.): ille reprehendit hunc priorem pallio,

    Plaut. Trin. 3, 1, 23:

    me pallio,

    id. Mil. 1, 1, 60:

    hominem,

    id. Ps. 1, 3, 19:

    quosdam manu,

    Liv. 34, 14; Phaedr. 5, 8, 4:

    servi fugiunt, sed si reprehensi sunt,

    Plaut. Most. 4, 1, 6:

    veluti profugos et reprensos in catenis reducere,

    Suet. Calig. 45; cf.:

    reprehensi ex fugā Persae,

    Curt. 4, 14, 2:

    membra rapi partim, partim reprensa relinqui,

    caught fast, sticking behind, Ov. M. 15, 526.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen, to hold fast, take or lay hold of, restrain; to recover (rare, but found in Cic.):

    revocat virtus, vel potius reprehendit manu,

    Cic. Ac. 2, 45, 139:

    res ab exitio reprehendere euntes,

    Lucr. 6, 569:

    omnes extremum cupiunt vitae reprehendere vinclum,

    to hold fast, retain, id. 3, 599; cf.:

    id memori mente,

    id. 3, 858:

    sese (sensus),

    id. 4, 497; Prop. 3, 19 (4, 18), 9:

    sed reprendi me tamen, Nequid de fratre garrulae illi dicerem,

    have restrained myself, Ter. Ad. 4, 4, 16: pernoscite, locum Reprehendere, to recover or restore what had been left out or omitted, id. ib. prol. 14:

    quod erat praetermissum, id reprehendisti,

    Cic. Verr. 2, 3, 20, § 51.—
    B.
    In partic., to check, restrain an erring person or (more freq.) the error itself; hence, by meton., to blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend (freq. and class.; cf.:

    vituperor, criminor, increpo): cum in eodem genere, in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,

    Cic. Clu. 36, 98:

    quem qui reprehendit, in eo reprehendit, quod gratum praeter modum dicat esse,

    id. Planc. 33, 82; cf. id. ib. 26, 63;

    34, 84: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo,

    id. ib. 24, 58:

    non modo non sum reprehendendus, sed etiam, etc.,

    id. ib. 38, 91; Quint. 12, 10, 43; Ter. Ad. 5, 9, 37:

    meum discessum reprehendere et subaccusare,

    Cic. Planc. 35, 86:

    quod reprehendit Lauranius, Messala defendit,

    Quint. 9, 4, 38:

    aliquem communi vituperatione,

    Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46:

    nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.,

    id. Fin. 2, 8, 23:

    ea res omnium judicio reprehendebatur,

    Caes. B. C. 1, 14 fin.:

    consilium,

    id. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 51:

    temeritatem cupiditatemque militum, licentiam, arrogantiam,

    id. B. G. 7, 52:

    delicta,

    Sall. C. 3, 2:

    studia aliena,

    Hor. Ep. 1, 18, 39:

    versus inertes,

    id. A. P. 445:

    carmen,

    id. ib. 292: cum de se loquitur, non ut majore reprensis, id. S. 1, 10, 55:

    si inspersos egregio reprendas corpore naevos,

    id. ib. 1, 6, 67:

    in hoc ipso (Demosthene) reprehendit Aeschines quaedam et exagitat,

    Cic. Or. 8, 26:

    tu id in me reprehendis, quod Q. Metello laudi datum est,

    id. Planc. 36, 89:

    omnes istius modi artes in iis,

    id. ib. 25, 62:

    quae in eo,

    Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    dentes albos in iis,

    Quint. 8, 6, 40:

    nihil in magno Homero,

    Hor. S. 1, 10, 52 et saep.:

    verum ea ne quis credat eo reprehendenda, quod multos cognovimus qui, etc.,

    Quint. 12, 3, 11:

    sunt inevitabiles soni, quibus nonnumquam nationes reprendimus,

    id. 1, 5, 33.— Absol.:

    visum te aiunt in regiā: nec reprehendo, quippe cum ipse istam reprehensionem non fugerim,

    Cic. Att. 10, 3, a, 1:

    quo plures det sibi tamquam ansas ad reprehendendum,

    id. Lael. 16, 59:

    irridentis magis est quam reprehendentis,

    id. Planc. 31, 75.—
    2.
    Esp., of public and formal condemnation, to convict, pass judgment on:

    quam multa vero injuste fleri possunt, quae nemo possit reprehendere,

    Cic. Fin. 2, 18, 57:

    si senatores judicent, hoc unum genus pecuniae per injuriam cogendae nullo modo posse reprehendi,

    id. Verr. 2, 3, 96, § 223:

    neque id ullo modo senatoriis judiciis, reprehendi posse,

    id. ib. 2, 3, 96, § 224.—
    3.
    In rhet., to refute:

    expone nunc de reprehendendo,

    Cic. Part. Or. 12, 44:

    omnis argumentatio reprehenditur, si aut ex eis, quae sumpta sunt, non conceditur aliquid, etc.,

    id. Inv. 1, 42, 79; cf. reprehensio, II. B. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > repraendo

  • 11 reprehendo

    rĕ-prĕhendo ( rĕpraehendo, rĕprendo, or rĕpraendo; cf. prehendo. Examples of the contracted form among the poets are, Lucil. ap. Non. 427, 31; Ov. H. 11, 53; Hor. Ep. 1, 18, 39; id. S. 1, 10, 55 al.), di, sum, 3, v. a., to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.): ille reprehendit hunc priorem pallio,

    Plaut. Trin. 3, 1, 23:

    me pallio,

    id. Mil. 1, 1, 60:

    hominem,

    id. Ps. 1, 3, 19:

    quosdam manu,

    Liv. 34, 14; Phaedr. 5, 8, 4:

    servi fugiunt, sed si reprehensi sunt,

    Plaut. Most. 4, 1, 6:

    veluti profugos et reprensos in catenis reducere,

    Suet. Calig. 45; cf.:

    reprehensi ex fugā Persae,

    Curt. 4, 14, 2:

    membra rapi partim, partim reprensa relinqui,

    caught fast, sticking behind, Ov. M. 15, 526.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen, to hold fast, take or lay hold of, restrain; to recover (rare, but found in Cic.):

    revocat virtus, vel potius reprehendit manu,

    Cic. Ac. 2, 45, 139:

    res ab exitio reprehendere euntes,

    Lucr. 6, 569:

    omnes extremum cupiunt vitae reprehendere vinclum,

    to hold fast, retain, id. 3, 599; cf.:

    id memori mente,

    id. 3, 858:

    sese (sensus),

    id. 4, 497; Prop. 3, 19 (4, 18), 9:

    sed reprendi me tamen, Nequid de fratre garrulae illi dicerem,

    have restrained myself, Ter. Ad. 4, 4, 16: pernoscite, locum Reprehendere, to recover or restore what had been left out or omitted, id. ib. prol. 14:

    quod erat praetermissum, id reprehendisti,

    Cic. Verr. 2, 3, 20, § 51.—
    B.
    In partic., to check, restrain an erring person or (more freq.) the error itself; hence, by meton., to blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend (freq. and class.; cf.:

    vituperor, criminor, increpo): cum in eodem genere, in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,

    Cic. Clu. 36, 98:

    quem qui reprehendit, in eo reprehendit, quod gratum praeter modum dicat esse,

    id. Planc. 33, 82; cf. id. ib. 26, 63;

    34, 84: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo,

    id. ib. 24, 58:

    non modo non sum reprehendendus, sed etiam, etc.,

    id. ib. 38, 91; Quint. 12, 10, 43; Ter. Ad. 5, 9, 37:

    meum discessum reprehendere et subaccusare,

    Cic. Planc. 35, 86:

    quod reprehendit Lauranius, Messala defendit,

    Quint. 9, 4, 38:

    aliquem communi vituperatione,

    Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46:

    nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.,

    id. Fin. 2, 8, 23:

    ea res omnium judicio reprehendebatur,

    Caes. B. C. 1, 14 fin.:

    consilium,

    id. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 51:

    temeritatem cupiditatemque militum, licentiam, arrogantiam,

    id. B. G. 7, 52:

    delicta,

    Sall. C. 3, 2:

    studia aliena,

    Hor. Ep. 1, 18, 39:

    versus inertes,

    id. A. P. 445:

    carmen,

    id. ib. 292: cum de se loquitur, non ut majore reprensis, id. S. 1, 10, 55:

    si inspersos egregio reprendas corpore naevos,

    id. ib. 1, 6, 67:

    in hoc ipso (Demosthene) reprehendit Aeschines quaedam et exagitat,

    Cic. Or. 8, 26:

    tu id in me reprehendis, quod Q. Metello laudi datum est,

    id. Planc. 36, 89:

    omnes istius modi artes in iis,

    id. ib. 25, 62:

    quae in eo,

    Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    dentes albos in iis,

    Quint. 8, 6, 40:

    nihil in magno Homero,

    Hor. S. 1, 10, 52 et saep.:

    verum ea ne quis credat eo reprehendenda, quod multos cognovimus qui, etc.,

    Quint. 12, 3, 11:

    sunt inevitabiles soni, quibus nonnumquam nationes reprendimus,

    id. 1, 5, 33.— Absol.:

    visum te aiunt in regiā: nec reprehendo, quippe cum ipse istam reprehensionem non fugerim,

    Cic. Att. 10, 3, a, 1:

    quo plures det sibi tamquam ansas ad reprehendendum,

    id. Lael. 16, 59:

    irridentis magis est quam reprehendentis,

    id. Planc. 31, 75.—
    2.
    Esp., of public and formal condemnation, to convict, pass judgment on:

    quam multa vero injuste fleri possunt, quae nemo possit reprehendere,

    Cic. Fin. 2, 18, 57:

    si senatores judicent, hoc unum genus pecuniae per injuriam cogendae nullo modo posse reprehendi,

    id. Verr. 2, 3, 96, § 223:

    neque id ullo modo senatoriis judiciis, reprehendi posse,

    id. ib. 2, 3, 96, § 224.—
    3.
    In rhet., to refute:

    expone nunc de reprehendendo,

    Cic. Part. Or. 12, 44:

    omnis argumentatio reprehenditur, si aut ex eis, quae sumpta sunt, non conceditur aliquid, etc.,

    id. Inv. 1, 42, 79; cf. reprehensio, II. B. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > reprehendo

  • 12 sedeo

    sĕdeo, sēdi, sessum, 2, v. n. [Sanscr. root sad-; Gr. ἙΔ, to sit; cf. ἕδος, ἕζομαι; Lat. sedes, insidiae, sedare, sella, etc.; Engl. sit, seat], to sit.
    I.
    Lit. (very freq. in prose and poetry); constr. absol., with in, the simple abl., or with other prepp. and advv. of place.
    A.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    hi stant ambo, non sedent,

    Plaut. Capt. prol. 2; cf. id. ib. 12; id. Mil. 2, 1, 4:

    quid sit, quod cum tot summi oratores sedeant, ego potissimum surrexerim,

    remain sitting, Cic. Rosc. Am. 1, 1:

    sedens iis assensi,

    id. Fam. 5, 2, 9:

    lumbi sedendo dolent,

    Plaut. Men. 5, 3, 6:

    supplex ille sedet,

    Prop. 4 (5), 5, 37.—
    (β).
    With in:

    in subselliis,

    Plaut. Poen. prol. 5:

    sedilibus in primis eques sedet,

    Hor. Epod. 4, 16:

    in proscaenio,

    Plaut. Poen. prol. 18; cf.: aliquem in XIIII. sessum deducere, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 2; Suet. Caes. 39 (v. quattuordecim): malo in illā tuā sedeculā sedere quam in istorum sella curuli, Cic. Att. 4, 10, 1; cf.:

    in sellā,

    id. Div. 1, 46, 104:

    in saxo (ejecti),

    Plaut. Rud. prol. 73; Ov. H. 10, 49:

    in arā (mulieres supplices),

    Plaut. Rud. 3, 6, 9:

    in solio,

    Cic. Fin. 2, 21, 69; Ov. M. 2, 23:

    in equo,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:

    in leone,

    Plin. 35, 10, 36, § 109; and with a gen. specification of the place where:

    in conclavi,

    Ter. Eun. 3, 5, 35:

    in hemicyclio domi,

    Cic. Lael. 1, 2:

    bubo in culmine,

    Ov. M. 6, 432:

    cornix in humo,

    id. Am. 3, 5, 22:

    musca in temone,

    Phaedr. 3, 6, 1.—
    (γ).
    With simple abl. (not ante-Aug.):

    bis sex caelestes, medio Jove, sedibus altis sedent,

    Ov. M. 6, 72:

    solio,

    id. ib. 6, 650;

    14, 261: sede regiā,

    Liv. 1, 41:

    eburneis sellis,

    id. 5, 41:

    sellā curuli,

    id. 30, 19:

    carpento,

    id. 1, 34:

    cymbā,

    Ov. M. 1, 293:

    puppe,

    id. F. 6, 471:

    humo,

    id. M. 4, 261:

    equo,

    Mart. 5, 38, 4; 11, 104, 14; cf.:

    dorso aselli,

    Ov. F. 3, 749:

    delphine,

    id. M. 11, 237:

    columbae viridi solo,

    Verg. A. 6, 192:

    recessu,

    Ov. M. 1, 177; 14, 261:

    theatro,

    id. A. A. 1, 497.—
    (δ).
    With other prepp. and advv. of place:

    inter ancillas,

    Plaut. Men. 5, 2, 46:

    ante fores,

    Ov. M. 4, 452; Tib. 1, 3, 30:

    ad tumulum supplex,

    id. 2, 6, 33:

    sub arbore,

    Ov. M. 4, 95:

    sub Jove,

    id. ib. 4, 261:

    ducis sub pede,

    id. Tr. 4, 2, 44:

    post me gradu uno,

    Hor. S. 1, 6, 40:

    apud quem,

    Cic. Rep. 3, 28, 32 (ap. Non. 522, 30) et saep.:

    non sedeo istic, vos sedete,

    Plaut. Stich. 1, 2, 36:

    illic,

    Ter. Hec. 5, 3, 4; id. Phorm. 1, 2, 41.—
    2.
    Late Lat., pass., of animals, to be ridden (cf. Engl. to sit a horse):

    sederi equos in civitatibus non sivit,

    Spart. Hadr. 22;

    Cod. Th. 9, 30, 3: cum (Bucephalus) ab equario suo mollius sederetur,

    Sol. 45:

    animalia sedentur,

    Veg. 2, 28, 12.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of magistrates, esp. of judges, to sit in council, in court, or on the bench:

    (Scaevolā tribuno) in Rostris sedente suasit Serviliam legem Crassus,

    Cic. Brut. 43, 161:

    ejus igitur mortis sedetis ultores, etc.,

    id. Mil. 29, 79; id. Clu. 37, 103 sq.:

    si idcirco sedetis, ut, etc.,

    id. Rosc. Am. 53, 153; so,

    judex,

    Liv. 40, 8:

    Appius, ne ejus rei causā sedisse videretur,

    id. 3, 46, 9; Phaedr. 1, 10, 6:

    sedissem forsitan unus De centum judex in tua verba viris,

    Ov. P. 3, 5, 23; Plin. Ep. 6, 33, 3:

    Minos arbiter,

    Prop. 3, 19 (4, 18), 27; cf.:

    sedeo pro tribunali,

    id. ib. 1, 10, 9: a quibus si qui quaereret, sedissentne judices in Q. Fabricium, sedisse se dicerent, Cic Clu. 38, 105; cf. id. Rab. Post. 5, 10.—Also of the assistants of the judges:

    nobis in tribunali Q. Pompeii praetoris urbani sedentibus,

    Cic. de Or. 1, 37, 168; id. Rosc. Com. 4, 12.—In Quint., also of the advocate, Quint. 11, 3, 132.—Of witnesses:

    dicendo contra reum, cum quo sederit,

    Quint. 5, 7, 32.—Of a presiding officer:

    sedente Claudio,

    Tac. A. 11, 11.—Of augurs sitting to wait for an augurium:

    sed secundum augures sedere est augurium captare,

    Serv. ad Verg. A. 9, 4; cf. id. ib. 1, 56; Interp. Mai ad Verg. A. 10, 241; Fest. s. v. silentio, p. 248, a Müll.; cf. Becker, Antiq. 2, 3, p. 76.—
    2.
    To continue sitting, to sit still; to continue, remain, tarry, wait, abide in a place; and with an implication of inactivity, to sit idly, be inactive; to linger, loiter, etc.:

    isdem consulibus sedentibus atque inspectantibus lata lex est, etc.,

    Cic. Sest. 15, 33 (cf. id. Pis. 9):

    majores nostri, qui in oppido sederent, quam qui rura colerent, desidiosiores putabant,

    Varr. R. R. 2, prooem. §

    1: quasi claudus sutor domi sedet totos dies,

    Plaut. Aul. 1, 1, 34; cf.:

    an sedere oportuit Domi,

    Ter. Ad. 4, 5, 38:

    iis ventis istinc navigatur, qui si essent, nos Corcyrae non sederemus,

    Cic. Fam. 16, 7:

    quor sedebas in foro, si eras coquos Tu solus?

    Plaut. Ps. 3, 2, 11:

    in villā totos dies,

    Cic. Att. 12, 44, 2:

    circum argentarias cottidie,

    Plaut. Truc. 1, 1, 48:

    sedemus desides domi,

    Liv. 3, 68:

    statuit congredi quam cum tantis copiis refugere aut tam diu uno loco sedere,

    Nep. Dat. 8, 1:

    non cuivis contingit adire Corinthum. Sedit qui timuit, ne non succederet,

    sat still, stayed at home, Hor. Ep. 1, 17, 37.—Esp. of waiting on an oracle or a god for an answer or for aid (= Gr. ïzein):

    ante sacras fores,

    Tib. 1, 3, 30:

    illius ad tumulum fugiam supplexque sedebo,

    id. 2, 6, 33:

    custos ad mea busta sedens,

    Prop. 3, 16 (4, 15), 24:

    meliora deos sedet omina poscens,

    Verg. G. 3, 456; so of a lover at the door of his mistress: me retinent victum formosae vincla puellae, Et sedeo janitor, Tib. [p. 1659] 1, 1, 56:

    et frustra credula turba sedet,

    id. 4, 4, 18.—
    b.
    Of long, esp. of inactive encamping in war, to sit, i. e. to remain encamped, to keep the field, before an enemy's fortress or army:

    hostium copiae magnae contra me sedebant, Cato ap. Charis, p. 197 P.: septimum decimum annum Ilico sedent,

    Naev. 6, 2:

    dum apud hostes sedimus,

    Plaut. Am. 2, 1, 52:

    sedendo expugnare urbem,

    Liv. 2, 12:

    sedendo et cunctando bellum gerere,

    id. 22, 24:

    quieto sedente rege ad Enipeum,

    id. 44, 27:

    ad Suessulam,

    id. 7, 37; 9, 3; 9, 44; 10, 25; 22, 39; 23, 19; 44, 27; Verg. A. 5, 440:

    apud moenia Contrebiae,

    Val. Max. 7, 4, 5.—Hence, prov.:

    compressis, quod aiunt, manibus sedere,

    Liv. 7, 13, 7; and:

    vetus proverbium est, Romanus sedendo vincit (prob. originating with Q. Fabius Cunctator),

    Varr. R. R. 1, 2, 2.—
    3.
    For desideo (2.), to sit at stool, Marc. Emp. 29; so,

    sordido in loco sedere,

    Val. Max. 9, 13, 2.—
    II.
    Trop. (in prose not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.).
    A.
    In gen., to sink or settle down, to subside:

    cum pondere libra Prona nec hac plus parte sedet nec surgit ab illā,

    Tib. 4, 1, 42:

    quod neque tam fuerunt gravia, ut depressa sederent, Nec levia, ut possent per summas labier oras,

    Lucr. 5, 474; cf.: flamma petit altum; propior locus aëra cepit;

    Sederunt medio terra fretumque solo,

    Ov. F. 1,110:

    sedet nebula densior campo quam montibus,

    Liv. 22, 4:

    sedet vox auribus,

    sinks into, penetrates, Quint. 11, 3, 40: rupti aliqui montes tumulique sedere, Sall. Fragm. ap. Isid. Orig. 14, 1, 2 (H. 2, 43 Dietsch); cf.:

    sedisse immensos montes,

    Tac. A. 2, 47: memor illius escae, Quae simplex olim sibi sederit, sat well upon your stomach, i. e. agreed well with you, Hor. S. 2, 2, 73; Quint. 9, 4, 94.—
    2.
    Of feelings, passions, etc.: his dictis sedere minae, subsided, i. e. were quieted, = sedatae sunt, Sil. 10, 624; cf.:

    nusquam irae: sedit rabies feritasque famesque,

    Stat. Th. 10, 823. —
    3.
    Of places, to sink, i. e. to lie low, to be in the valley or plain:

    campo Nola sedet,

    Sil. 12, 162:

    mediisque sedent convallibus arva,

    Luc. 3, 380; Stat. Th. 1, 330; cf.:

    lactuca sedens,

    i. e. lower, Mart. 10, 48, 9 ( = sessilis, id. 3, 47, 8).—
    B.
    In partic., to sit, sit close or tight, to hold or hang fast, to be fast, firm, fixed, immovable; be settled, established, etc.:

    tempus fuit, quo navit in undis, Nunc sedet Ortygie,

    Ov. M. 15, 337:

    in liquido sederunt ossa cerebro,

    stuck fast, id. ib. 12, 289;

    so of weapons, etc., that sink deep: clava (Herculis), adversi sedit in ore viri,

    id. F. 1, 576:

    cujus (Scaevae) in scuto centum atque viginti tela sedere,

    Flor. 4, 2, 40:

    librata cum sederit (glans),

    Liv. 38, 29; hence, poet. also, of deep-seated wounds: plagam sedere Cedendo arcebat, from sinking or penetrating deeply, Ov. M. 3, 88:

    alta sedent vulnera,

    Luc. 1, 32.—Of clothes, to fit (opp. dissidere, v. Hor. Ep. 1, 1, 96):

    ita et sedet melius et continetur (pars togae),

    sits better, Quint. 11, 3, 140 sq.; so,

    toga umero,

    id. 11, 3, 161; cf.:

    quam bene umeris tuis sederet imperium,

    Plin. Pan. 10, 6.—Of vessels:

    sicco jam litore sedit,

    Luc. 8, 726:

    naves super aggerationem, quae fuerat sub aquā, sederent,

    stuck fast, grounded, Vitr. 10, 22 med. et saep.:

    cujus laetissima facies et amabilis vultus in omnium civium ore, oculis, animo sedet,

    Plin. Pan. 55, 10:

    aliquid fideliter in animo,

    Sen. Ep. 2, 2:

    unum Polynicis amati Nomen in ore sedet,

    Stat. Th. 12, 114; so,

    Cressa relicta in ingenio tuo,

    Ov. H. 2, 76:

    sedere coepit sententia haec,

    to be established, Plin. 2, 7, 5, § 23; cf.:

    nunc parum mihi sedet judicium,

    Sen. Ep. 46, 3; Amm. 14, 1, 5; 15, 2, 5. —Hence, also of any thing fixed, resolved, or determined upon:

    si mihi non animo fixum immotumque sederet, Ne cui, etc.,

    Verg. A. 4, 15; cf.:

    idque pio sedet Aeneae,

    id. ib. 5, 418:

    bellum,

    Flor. 2, 15, 4:

    consilium fugae,

    id. 2, 18, 14:

    haec,

    Sil. 15, 352. —With a subject-clause:

    tunc sedet Ferre iter impavidum,

    Stat. Th. 1, 324:

    vacuo petere omina caelo,

    id. ib. 3, 459:

    Aegaei scopulos habitare profundi,

    Val. Fl. 2, 383.

    Lewis & Short latin dictionary > sedeo

  • 13 fīxus

        fīxus adj.    [P. of figo], fixed, fast, immovable: illud maneat et fixum sit: flammae, O.—Fig., established, settled, fixed, fast: vestigia (integritatis) ad memoriam, etc.: non ita fixum, ut convelli non liceret: consilium: animo fixum sedere, V.: illud fixum in animis vestris tenetote.
    * * *
    fixa, fixum ADJ
    fixed fast, immovable; fitted with

    Latin-English dictionary > fīxus

  • 14 re-prehendō

        re-prehendō    (reprēndō, O., H.), endī, ēnsus, ere, to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch: quosdam manu, L.: alqm elapsum semel, Ph.: reprehensi ex fugā Persae, Cu.: Membra reprensa, caught fast, O.—Fig., to hold fast, take hold of, restrain, check, recover: revocat virtus, vel potius reprehendit manu: cursūs vestros, Pr.: locus Reprensus, qui praeteritus neglegentiāst, taken up anew, T.: quod erat praetermissum, id reprehendisti.—To blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend: reprehendendi potestas: quis erit tam iniquus, qui reprehendat?: dare sibi tamquam ansas ad reprehendendum: Haec, T.: alios reprehendissent: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo: meum discessum: nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.: ea res omnium iudicio reprehendebatur, Cs.: adrogantiam, Cs.: delicta, S.: maior reprensis, superior to correction, H.: id in me, quod Metello laudi datum est: nihil in Homero, H.—In law, to prosecute, conviet, condemn judicially: multa, quae nemo possit reprehendere: neque id ullo modo senatoriis iudiciis reprehendi posse.—In rhet., to refute: expone nunc de reprehendendo: omnis argumentatio reprehenditur, si, etc.

    Latin-English dictionary > re-prehendō

  • 15 retineō

        retineō tinuī, tentus, ēre    [re-+teneo], to hold back, keep back, keep, detain, retain, restrain: me, T.: concilium dimittit, Liscum retinet, Cs.: in loco milites, Cs.: venit id tempus, ut retinendus esset, must be kept (to dinner): biduum tempestate retentus, detained, Cs.: nisi iam profecti sunt, retinebis homines: euntem, O.: consulem, L.: naves pro bonis Tarquiniorum ab Aristodemo retentae sunt, i. e. as security, L.: manūs ab ore, O.— To hold fast, keep possession of, retain, keep: arcum manu: retentā utrāque nave, Cs.: mansuetudine provinciam: oppidum, Cs.—Fig., to hold in check, keep within bounds, restrain, check, repress: Pudore liberos, i. e. control, T.: cursum in suā potestate: Gaudia, O.: verba dolore, O.: quos natura retinere in officio non potuisset: si ab hostibus metu retenti sumus, L.: lingua retenta metu, O.: aegre sunt retenti, quin oppidum inrumperent, Cs.— To hold fast, keep, retain: amicos observantiā: gravitatem: ferociam animi in voltu, S.: proeliorum memoriam, Cs.: Nec retinent patulae commissa fideliter aures, H.— To keep, preserve, maintain, uphold: retinere in vitā: integram causam: suum ius: pristinam virtutem, Cs.: caritatem in pastores: de finibus retentae defensaeque sententiae: vehementer id retinebatur, ne, etc., was insisted on. —To occupy, engross, fix the attention of: studium in legendo erectum retinetur: animos hominum in legendo: Ore suo volucrīs vagas, O.
    * * *
    retinere, retinui, retentus V
    hold back, restrain; uphold; delay; hold fast; retain,preserve

    Latin-English dictionary > retineō

  • 16 sedeō

        sedeō sēdī, sessum, ēre    [SED-], to sit: cum tot summi oratores sedeant, remain sitting: sedens iis adsensi: ante forīs, O.: ducis sub pede, O.: gradu post me uno, H.: plausor usque sessurus, donec, etc., who will keep his place, H.: Sedilibus in primis eques sedet, H.: in illā tuā sedeculā: in saxo, O.: in conclavi, T.: in temone, Ph.: caelestes sedibus altis sedent, O.: eburneis sellis, L.: carpento, L.: delphine, O.: columbae viridi solo, V. —Of magistrates, esp. of judges, to sit, occupy an official seat, preside, be a judge, hold court, act as juror: (tribuno) in Rostris sedente: si idcirco sedetis, ut, etc.: sedissem forsitan unus De centum index in tua verba viris, O.: iudex sedit simius, Ph.: in tribunali Pompei praetoris urbani, assistTo continue sitting, sit still, continue, remain, tarry, wait, abide, sit idle, be inactive, delay, linger, loiter: isdem consulibus sedentibus lata lex est, etc.: an sedere oportuit Domi, T.: totos dies in villā: sedemus desides domi, L.: tam diu uno loco, N.: Sedit qui timuit, ne non succederet, stayed at home, H.: meliora deos sedet omina poscens, waits, V.: ante sacras fores, Tb.: ad mea busta sedens, Pr.—Prov.: compressis manibus sedere, sit with folded hands, L.—Of troops, to sit down, remain encamped, be entrenched, keep the field: ante moenia, L.: ad Trebiam, L.: sedendo expugnare urbem, L.: sedend<*> bellum gerere, by inactivity, L.: sedendo supera <*>ri eum, qui, etc., L.: qui sedet circum castella sub armis, V.— Fig., to sink, settle, subside, rest, lie: Sederunt medio terra fretumquo solo, O.: nebula campo quam montibus densior sederet, was thicker on the plain, L.: esca, Quae simplex olim tibi sederit, sat well upon your stomach, H.— To sit, sit close, hold fast, be firm, be fixed, be settled, be established: tempus fuit, quo navit in undis, Nunc sedet Ortygie, O.: in liquido sederunt ossa cerebro, stuck fast, O.: clava sedit in ore viri, stuck fast, O.: librata cum sederit (glans), L.: plagam sedere Cedendo arcebat, from sinking deeply, O.—In the mind, to be fixed, be impressed, be determined: in ingenio Cressa relicta tuo, O.: Idque pio sedet Aeneae, V.
    * * *
    sedere, sedi, sessus V
    sit, remain; settle; encamp

    Latin-English dictionary > sedeō

  • 17 adligati

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adligati

  • 18 adligo

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adligo

  • 19 alligati

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > alligati

  • 20 alligo

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > alligo

См. также в других словарях:

  • Fast food — is the term given to food that can be prepared and served very quickly. While any meal with low preparation time can be considered to be fast food, typically the term refers to food sold in a restaurant or store with low quality preparation and… …   Wikipedia

  • Fast and Furious (série de films) — Fast and Furious (Rapides et dangereux au Québec) est une série de film américain qui a débuté à partir du 22 juin 2001 aux États Unis et qui sortira le prochain opus en 2013. Sommaire 1 Série 1.1 Filmographie 1.2 …   Wikipédia en Français

  • Fast and Furious 5 — Données clés Titre québécois Rapide et Dangereux 5 Titre original Fast Five Réalisation Justin Lin Scénario Chris Morgan Sociétés de production Original Film …   Wikipédia en Français

  • Fast as a Shark — Chanson par Accept extrait de l’album Restless and Wild Sortie octobre 1982 Enregistrement février, mars et juin 1982 Dierks Studios (Cologne) Durée 3:48 Genre …   Wikipédia en Français

  • Fast — Fast, a. [Compar. {Faster}; superl. {Fastest}.] [OE., firm, strong, not loose, AS. f[ae]st; akin to OS. fast, D. vast, OHG. fasti, festi, G. fest, Icel. fastr, Sw. & Dan. fast, and perh. to E. fetter. The sense swift comes from the idea of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fast and loose — Fast Fast, a. [Compar. {Faster}; superl. {Fastest}.] [OE., firm, strong, not loose, AS. f[ae]st; akin to OS. fast, D. vast, OHG. fasti, festi, G. fest, Icel. fastr, Sw. & Dan. fast, and perh. to E. fetter. The sense swift comes from the idea of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fast and loose pulleys — Fast Fast, a. [Compar. {Faster}; superl. {Fastest}.] [OE., firm, strong, not loose, AS. f[ae]st; akin to OS. fast, D. vast, OHG. fasti, festi, G. fest, Icel. fastr, Sw. & Dan. fast, and perh. to E. fetter. The sense swift comes from the idea of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fast ForWord — is a family of educational software products intended to enhance cognitive skills of children, especially focused on developing phonological awareness (discussed below). It is marketed as a therapy for strengthening the skills of memory,… …   Wikipedia

  • Fast food advertising — is the promotion of fast food products and ventures through a variety of media. Fast food advertising campaigns are not as highly regulated as some other products, such as those imposed on alcohol advertising, but there are often public calls for …   Wikipedia

  • Fast neutron therapy — Intervention ICD 10 PCS D?0?5ZZ ICD 9: 92.26 Fast neutron therapy utilizes high energy neutrons typically greater than 20 MeV …   Wikipedia

  • fast-food — [ fastfud ] n. m. • 1972; mot angl. amér., de fast « rapide » et food « nourriture » ♦ Anglic. 1 ♦ Restauration rapide, à bon marché. 2 ♦ Établissement offrant ce type de restauration. « elle me poussait dans les fast foods, dans ces mangeoires… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»